1 października 2021 roku rodzina i mieszkańcy powiatu przasnyskiego pożegnali Irenę Kamińską, jednego z ostatnich świadków powojennej historii. Zmarła śp. Irena Kamińska podobnie jak matka i siostra, jest jedną z największych męczennic reżimu stalinowskiego na Północnym Mazowszu.
Mszę świętą pogrzebową sprawował proboszcz parafii Chrystusa Zbawiciela w Przasnyszu, ks. mgr Romuald Ciesielski. Po mszy modlitwę i pożegnanie zmarłej na cmentarzu poprowadził ks. mgr Artur Kowalczyk. Wartę przy trumnie pełnili żołnierze 5. Mazowieckiej Brygady Obrony Terytorialnej w Ciechanowie. Obecny na pogrzebie Starosta Przasnyski Krzysztof Bieńkowski odczytał list w imieniu Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych - Jana Józefa Kasprzyka. Starosta dołączając się do słów kondolencji zawartych w liście, przekazał na ręce Pani Anny - córki Pani Ireny, medal "Pro Patria" przyznany wcześniej przez Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów, który miał być wręczony 16. października br.
Pani Irena Kamińska w latach powojennych udzielała w gospodarstwie swoich rodziców Marianny i Bronisława Kołakowskich we wsi Osyski, obecnie gm. Opinogóra Górna pow. Ciechanów, pomocy kwaterującym żołnierzom Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. 25 lutego 1950 r. w zabudowaniach rodzinnych został zlikwidowany czteroosobowy patrol st. sierż. Ildefonsa Żbikowskiego ps. ,,Tygrys”. W związku z tym zabudowania rodziców Pani Ireny zostały spalone, majątek skonfiskowany na rzecz Skarbu Państwa, a cała rodzina została poddana okrutnym przesłuchaniom. Zapadły ciężkie wyroki. Ojciec Bronisław i brat Zdzisław Kołakowski zostali skazani i wykonano na nich wyrok śmierci w więzieniu na Rakowieckiej w Warszawie w dniu 3 sierpnia 1950 r. Obecnie poszukiwane są ich szczątki w celu godnego pochówku. Brat Jerzy Kołakowski zmarł w przeciągu miesiąca po tym, jak został wypuszczony na wolność po trwających trzy miesiące przesłuchaniach w PUBP w Ciechanowie. Pani Irena Kamińska wraz z matką Marianną i siostrą Teresą zostały skazane na wiele lat ciężkiego więzienia.
Poniżej przedstawiamy treść mowy pożegnalnej przygotowanej przez Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych Jana Józefa Kasprzyka, a wygłoszonej przez Starostę Przasnyskiego Krzysztofa Bieńkowskiego.
“Szanowni Państwo,
W sposób nieubłagany i stale odchodzą od nas coraz bardziej nieliczni żołnierze niezłomni. Ci, którzy mieli odwagę przeciwstawić się komunistycznemu zniewoleniu i porwać na dalszą walkę w sytuacji wygasania oporu zbrojnego polskiego podziemia niepodległościowego i systematycznej likwidacji przez reżimowe służby bezpieczeństwa oddziałów i bohaterskich żołnierzy: Armii Krajowej, Narodowych Sił Zbrojnych, Narodowego Zjednoczenia Wojskowego oraz innych organizacji czasu wojny. Z głębokim żalem przyjąłem wiadomość o śmierci kolejnej uczestniczki, świadka tamtego zrywu, świętej pamięci Ireny Kamińskiej, głęboko zaangażowanej w działaniach Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. Nie wahającej się wraz z pożegnaną niespełna rok temu jej siostrą Teresą Cichowską oraz całą bohaterską rodziną Kołakowskich, złożyć w obronie wyznawanych ideałów oraz wolności i niepodległości ojczyzny, najwyższej ofiary swojego życia i zdrowia. Aresztowana 25 lutego 1950 roku w Osyskach, po rozbiciu przez ciechanowski Urząd Bezpieczeństwa Patrolu Pas NZW pod dowództwem Ildefonsa Żbikowskiego “Tygrysa” i skazana na 10 lat pozbawienia wolności, była więziona do listopada 1954 roku w stalinowskich katowniach. Początkowo w okrytym złą sławą praskim więzieniu karno-śledczym “Toledo”, a następnie w ciężkim więzieniu dla kobiet w Fordonie. Pomimo całego ogromu powojennej tragedii i doświadczeń rodziny Kołakowskich, przechowywała niezachwianą wiarę w nadejście wolnej i niepodległej Polski, której szczęśliwie doczekała. Łącząc się w bólu z pogrążoną w żałobie rodziną i składając wyrazy mojego głębokiego, szczerego współczucia pragnę jednocześnie przekazać Państwu nadany zmarłej medal Pro Patria, którego nie udało mi się dotychczas wręczyć.
Jan Józef Kasprzyk,
Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych”
